Yazmaya 1999'da başladığım, 2008'de de bu haline gelen bir öyküm.
Bunlardan bir kitap yapmaya ciddi ciddi kalkışmıştım bir dönem, şimdi adını söylemek istemediğim ama editörüne çakmak istediğim yayıneviyle görüşmüştük, her şey tamamdı, sonra bazı katakulliler oldu, o oldu bu oldu ve ben de o-oldu-bu-olduyla iş yapmak istemeyen kıl bir insan olduğum için ilk kitabıma küstüm.
Eğer vazgeçmezsem öykülerimi parmakolduren.wordpress.com'da yayınlayamaya karar verdim, hadi hayırlısı.
Burdan bir özetini görebilir, merak ederseniz linke tıklayarak devamına ulaşabilirsiniz.
Merak etmezseniz, Ekşi'ye falan gidelim beraber, ben de sıkılıyorum kendimden zaman zaman.
***
“Le le le Sakineee, niye gittin tütüneeeeğğ, gel beraber olalııııım, hala mısın bakireee?”
Sakine adı oradan geldi. Çünkü çok gülmüşlerdi. Şarkıyı söyleyen de herhalde Mahmut Tuncer’di, Mahmut adı da oradan gelmişti büyük ihtimalle.
İlk kez gitmişti o yıl körfeze. Henüz o büyük deprem olmadan, kimsenin hayatı kararmadan, insanlara sanki hiç deprem olmayacakmış gibi geldiği yılın yaz ayında gitmişti o körfeze.
Çok insan kan uykusuna yattı, çok insan o uykulardan hiç uyanmadı.
