Dün birkaç saatliğine 2005'e bi dönmem gerekti.
O zamanlar sevdiğim ağbi'nin son derece iyi bir müzik zevki olmasından yola çıkarak büyük gazlarda kendisine şarkı gönderip duruyordum, hatırlıyorum da.
O da sağolsun, şakşaklıyordu, oysa kendi çok daha iyi biliyordu bu işleri, ama bilmediği bir şeye rastlarsa da hoşuna gidiyordu.
Elbette onun hoşuna gitmesi benim uçan tetris parçacıkları gibi sağa sola hoplamama, zıplamama sebebiyet verdiğinden, deli gibi şarkı biriktiriyordum ona, yanına gittiğimde "bak bunu hiç duymadığına eminim" demek için zulaya atıyordum.
Bunlardan birini dinleyince yıl hakikaten benim için 2005 olarak duruyor, kalıyor.
K's Choice, "Everything For Free."
Kim olduğunu bilmiyorum, ama gayet iyi birine benziyorsun.
O zaman benimle konuşacak mısın?
Sana bir hikaye anlatayım mı?
Sana bir düşten bahsedeyim mi?
Deli olduğumu düşünüyorlar
Burada olmaktan hoşlandığımı bilmiyorlar
Burada olmak güzel
Her şey bedava!
K's Choice benim dimağıma ex-eniştem tarafından zorla yerleştirilmişti, (kendisinin ektiği tarlada Nonpoint de biçtik sonrasında, hatta dergimizin Özgür Yici yönetimi döneminde "Rabia" çalıyorduk sabah akşam, bangır küldür) Ben o zamanlar bilmiyordum ama grubu Radyo Eksen dinleyenler takip ediyordu, "Almost Happy" ve "Not An Addict" en çok bilinen şarkıları oldu. Dinledikten sonra sever olduk ama grup 2003'ten sonra yeni bir şey yapmamıştı.
Geçen sene grup dört akustik konser serisi için yeniden bir araya geldi, zaten birkaç yıl önce "10" diye bir completion yapmışlar ve durumu açık etmişlerdi. K's Choice artık yoktu ama onlar ayrı ayrı başka şeyler yapıyordu.
Grubun Gert Bettens'ı Woodface'le devam etti, olağanüstü sesli ablası Sarah Bettens da Shine adlı solo albümünü geçen sene yapmıştı.. Şahane şarkısı "Someone to Say Hi To"yu dinleyince, durduk yerde niye manyak gibi 2005 yılını hatırladığıma bir anlam yükledim şapşal gibi..
Seni tanımak mükemmel ve deliceydi
Umarım bunu hep görebilirim
...Biliyorum iyi olacaksın
Ve ben her anında orada olacağım
Eğer gecenin bir köründe birine selam etmek istersen
Ablanın insanın içinden nehirler gibi akan sesi beni yine dört sene önceye, çok aşıkkenki salak mutluluğuma geri götürdü.. Yazdığım dünyanın en kötü şiirlerine göz attım, "o kadar da kötü değil canım, hepi çoğu biraz anlamsız!" diye kendime yalanlar söyledim... "Şimdi ne yapıyordur acaba" adındaki geyiği harladım kendi içimde, gülümsedim, Ekşisözlük'te yazdıklarına falan baktım, uzun zaman geçmişti. Komikti. Güzeldi. Bettens'ın yeni şarkısı kadar güzeldi, bazı şeyleri yeniden hatırlamak.
Şimdi de deli gibi şarkı gönderiyorum sağa sola ama artık bunu yapmak beni tepeden nereye ineceği belli olmayan tetris parçaları gibi sağa sola çarpmıyor, galiba.
Gene de insan sevdiği şarkılara sahip çıkınca salakça ama, mutlu oluyor.
