Yıllar geçse de üstünden, bu kalp seni unutur mu diyesim geliyor Dolores O'Riordan'a her baktığımda...Çünkü bu İrlandalı fıstık, gençlik zamanlarında (bkz. sağ) yani, bundan bir 10 sene önce yirmili yaşlarındayken fırtınalar estirdiği the Cranberries zamanlarında beni benden alırdı. Deliler gibi albümlerini alır, şarkılarını ezberlerdim. 5 Kasım 2002 konserini de en tepelerde seyretmiştim. Sonra yıllar tıkır tıkır geçti, Cranberries başarısız şarkılar yapmaya başladı, anladık ki aralarında husumet çıkmış, bizim zaten gençliğinde çoluğa çocuğa karışan Dolores gitmiş iki çocuk daha yapmış. (bkz. sol). İyiden iyiye ev kadını olmuş, çamaşır çitlemiş, çocukların donlarını asmış (kendi öyle diyor.) Nerde kalmış bir zamanların sahneyi alevlendiren yaman kadını, nerde kalmış o hepbirağızdan söylenen hitlerle kendimizden geçtiğimiz rockstar. O kulağı 12 küpeli kadın gitmiş, yerine nerdeyse duvarına saatli maarif takvimi asan, kendi halindeki anne gelmiş. Neyse ki çağlayanlar gibi bir ses var da kadında, gene içi rahat etmemiş, gitmiş kendi albümünü yapmış, diğer berry'lerle olayı bitirmiş (kendisi işte öyle olduydu da, bıttı bıttı diye kem küm ediyor). Son zamanlarda yapılmış bir röportajını izledim en son. Böyle bir sakin, dingin, durulmuş, dinine bağlı, çocuklarına düşkün, kocasını seven filan bir kadın olmuş. O çoraplarını yırtıp atan, fileli mini etekli gençkızlık hallerinden sonra giymiş montu, takmış fuları kadın kadın olmuş. Ulan dedim, ne garip, bu kadın bile çok oturgaçlı götürgeç gibi müzmin bir evkadını olabiliyorsa, gündüz çocukların yemeğini yedirip gece konser veriyorsa, yerim ben bu kadını! Al sana kadın gibi kadın! "Ben bu hayata çocuk getirmek istemiyorum Berkmen" diyen, veya "Çocuk benim tarzım değil Tanıl" diyen metropol duruşlu kadın modeline de en kozmopolit halimle önce soldan, sonra sağdan kafa koymak, akabinde de iki resim arasındaki yedi farkı bulunuz demek istiyorum.
Rock Dolly, Rock!
