hayat zor. tabii bu ben söylemeden ya da farketmeden önce de öyleydi.
para için birbirlerinin kafalarını yiyen insanlar, acaba yüzyıllar önce birbirlerinin etlerini yerken nasıl hissediyorlardı?
bir de, ne güzelmiş kayırmacılıklar.
cıyır cıyır bağırarak elde ediyorsun her şeyi, öyle mi?
hiç öyle biri olamadığımdan, hiç tutunamıyor gibiyim oralarda, buralarda.
oysaki hep tersi gibi gözükür. süper kontrolündeymişim gibi hayatın. veya bir reklam filmiymiş de benim pür neşem bonus kazandırıyor gibi gelir.
oysa yıllar geçiyor, ben ne yapsam olmuyor, gibi oluyor, bazen...
bazen insan yalnız kalıyor.
