blogumun geri gelmesine bu kadar sevineceğimi bilsem ona daha özenli davranırdım!
blogger'ın kapanışından sonra blogspotacilsin.wordpress.com adresinde destek verenlerden biri de ben oldum. üniversite hayatım boyunca katıldığım tek eylem 1.30 lira olan öğlen yemeklerinin ikinci dönemde 1.50 olması üzerine düzenlenen 20 liralık eylemdi ki, orda da arkadan biyerden tabldot salladım, atmadım yani slogan mlogan. (sadece 8 Mart kadınlar gününde dünya kadın olmasın diye höykürmüştüm ama bunun konumuzla alakası yok.) yani eylem dediğimiz şeyle ben dediğimiz şey arasında dağlar vardı. (gerçekten çok üşeniyorum o işlere.) blogger yasağı yurdumun diğer anlamsız yasaklarının üzerine tüy kondurduğundan mı bilinmez, öyle bir gaza geldim ki, hakikaten azıcık daha oynasanız elimde lap top'la atinaya (ne alaka?) koşturacak düzeye evrilebilirdim. (öyle bi sinirle yani. gerçi atina'da çok güzel el yapımı sandaletler yapan bir usta var, hem ona kıyamam, hem de iki bardak uzo'yla hemen sakinleşirim, ayrı.)
zaten ortam kriz. her geçen gün çeşitli sevimsiz haberlere gebe. sinirler gergin, canımız sıkkın, ne yapacağız? elbette ki canımız sıkkın değilmişçesine ve sinirlerimizi aldırmışçasına yaşamaya devam edeceğiz son sürat. aferin. bu nedenle son sekiz gündür ara vermeden izleyip beni tırsıdan tırsıya atan "supernatural" serisine ara vererek (canımız dean winchester, kanımız dean wenchester. ayrıca heyoo jeffrey-dean morgan, meyoo jeffrey-dean morgan) hemen kendimi şu sorunun cevabına adadım:
"ipod'umda çılgına bağlayarak dönen o şarkının adı neydi?"
bu "o şarkı" çok sakat bi tanımlama. ipod'da yazmıyor, ancak düğmeler var basıyorsun. peki ismen bilmediğin şarkıyı nası atıyorsun alete? yaşasın complation albümler. sonra buldum. bir rus indie rock grubu, on wave'in "solo"su çıktı şarkı. grubun onwaveband.com adresinde "vodka bear matreshka" EP'leri bulunuyor, oradan indirileybıl. kendileri koymuş, son derece legal, filhakika güzel. (bunlara da bkz. be my killer, vodka kosovo, bir Elton John koveri olan suck me seems to be the hardest word...) tam votka kafası şarkıları.
solo'yu dinlerseniz göreceksiniz ki abiler basbaya anadolu rock damarından beslenmişler o şarkı itibarıyla. kimler beslenmiyor ki değerli dinleyenler. metallica abilerimiz "death magnetic"teki "suicide&redemption" eserlerinde de bu şekle koşmamışlar mı? koşmamış mılar? eserin sonlarına doğru "münir özkul hababam sınıfından ayrılıyor" hüznüne garkolmuyor musunuz? ben oluyorum.
ayrıca bu sinirle "hayatımın şarkısı"nı seçemiyorum. öyle çok ki. seçemiyorum, çok üzülüyorum :(
