17 Kasım 2009

Nıy nıy nıy.. Yeah!



Pelin az önce şu vidyoyu gönderdi bana. Metallica'nın meşhur "Until It Sleeps"inin demo hali.

Bu şarkı çıktığında yaş 14. Kafalar bunalım. Henüz emo diye bir şey yok. Metalciliğe çeyrek var (kurukafalı tişört almıştım Merter'den. Akmar'dan değil, Merter'den!) Sonra lise yıllarında iyice azıtmalar, çığırdan çıkmalar. Kafalar deli gibi sağa sola sallamaktan ramazan güllacı gibi karmakarışık olmuş, o yıl gerçekleşen Metallica konserine gidilemediği için ota boka brütal gidilmiş.. Kapı çarpmalar tavan yapmış. E ne yapılır? Hayatın anlamı Metallica şarkılarında aranır, haliyle.

Benim olan bu acıyı nereden aldım?
Kaçıyorum fakat hep yanı başımda
Bu yüzden beni parçalayıp aç, acılarımı dışarıya dök
İçimde haykıran ve bağıran şeyler var
Ve acı hala benden nefret ediyor bu yüzden beni bırakma
Ta ki o uyuyana kadar

14 yaşında bu neyin acısıysa artık, bizi o buhrandan alır öteki buhrana sürüklerken fonda bu çalardı işte.
Tabii biz bu sözlerin büyük acılar çekmiş ama sonra olgunlaşıp hayatla barışmış James Abi'miz tarafından karanlık
ve puslu metal dergahlarında kaleme alındığını sanıyorduk ama bu vidyoya bakılırsa olay öyle değil.

James Abi melodiyi bulmuş, "rım rım rım" diye nerelerde haykıracağının falan hesabını yapıyor basbayaa.
Sözler falan yok yani. Sözler önemsiz. İkinci derece. Sonradan uydurulmuş, sonradan şekillenmiş.

Resmen kalbim kırıldı!
Ama gene de o metal dergahı -ki genelde dev ve muhteşem stüdyolar oluyor onlar- çok eğlenceli oluyordur, hele ki
dünyanın en büyük adamları orada toplanıp bu klasikleri çalarken kimbilir ne baba geyikler dönüyordur, düşünmeden
edemiyor ve öksürse bile James Abi'ye olan sevgimizin iflah olmayacağını anlıyorum değerli Blogger.